Pastor Lorenzo Sewell (independent charismatic church, Detroit) was één van de vijf geestelijken die iets mocht zeggen op Trump’s laatste campagne rally, aka “the inauguration ceremony”. Hij begon – natuurlijk – met God te danken voor het “millimeter miracle” (inmiddels klassieke term om te verwijzen naar de mislukte moordpoging op Trump). Deze term suggereert/impliceert dat Donald Trump niet alleen maar geluk heeft gehad, maar door God hoogstpersoonlijk is ‘gered’ om de ‘redder van Amerika’ (the Saviour) te worden, en bij uitbreiding van de hele wereld (aldus Donald Trump jr. the night before). De wederkomst van Christus is blijkbaar al geschied, alleen wisten wij het nog niet. Daar kunnen we wel om lachen, maar dit geloven inmiddels zeer veel mensen, en wellicht Trump zelf ook. Melania niet. Zij weet van de hoed en de rand.
Dan schakelt Pastor Sewell een versnelling hoger en begint te oreren. Zeer vertrouwd klonk het in de oren van de meeste evangelische christenen in Amerika. Hier – in Europa – zullen velen vol verwondering (en stille bewondering voor het retorisch talent? – ach het is imitatie, zie verder) hebben gekeken en geluisterd. In één vloeiende beweging nam hij de Amerikaanse grondwet (we hold these truths to be self-evident), het lied ‘America’ (My country ‘t is of thee) als opstapje om in a dream de hills and mountaintops van alle staten van Amerika te effenen om de weg vrij te maken : Let freedom ring. Hij doet enorm z’n best om z’n retorische voorbeeld – Martin Luther King – te evenaren (of te overtreffen, niet doen, je valt door de mand). Het ontlokt aan de nieuwe president een glimlach – inderdaad, zoals De Morgen in haar samenvatting liet noteren: het enige authentieke moment van de hele meeting. De Koning wordt door zijn nar vermaakt.
Wat velen zich niet realiseren is dat deze speech niet slechts een ‘referentie’ aan de beroemde toespraak van Martin Luther King bevatte, maar dat zijn hele toespraak ‘copy/paste’ was van de tekst van Martin Luther King. Enkel de ‘millimeter miracle’ in het begin, en de slotzin (“Klap eens in je handjes….”) waren origineel. De rest was dus – naar de letter – onversneden plagiaat, en naar de geest het absolute tegendeel van wat Martin Luther King bewoog op 23 augustus 1963 in z’n toespraak na de civil rights ‘mars op Washington’. I have a dream, Martin Luther King, volledig (Engels en Nederlands)
Dick Wursten